زمينه هاي ظهور (آمادگي عمومي)

د: آمادگي عمومي

در مقاطع مختلف تاريخ امامان معصوم(عليه السلام)، اين حقيقت مشاهده مي‌شود كه مردم آمادگي لازم براي استفاده بهتر از حضور امام را نداشتند. آنان در زمان‌هاي گوناگون فيض محضر معصوم را قدر ندانستند و از زمزم جاري هدايتهاي او آنچنان كه بايسته بود بهره نبردند. خداوند متعال آخرين حجّت حق را پنهان كرد تا هر زمان كه آمادگي عمومي براي پذيرش او فراهم شد ظاهر شود و همگان را از سرچشمه معارف الهي سيراب سازد.
بنابراين وجود آمادگي از شرايط بسيار مهمّ براي ظهور مصلح موعود است و به وسيله آن حركت اصلاحي آن حضرت به نتيجه مطلوب خواهد رسيد.
در قرآن كريم آمده است گروهي از بني اسرائيل كه از ظلم و ستم جالوت به ستوه آمده بودند از پيامبر زمان خود خواستند كه براي آنها فرماندهي را برگزيند تا تحت فرمان او به نبرد با جالوت بپردازند.
خواستن فرمانده براي جنگ، نوعي آمادگي را در آنها نشان مي‌داد اگر چه تعداد فراواني در بين راه سست شدند و عدّه كمي تا پايان مبارزه ماندند.1
پس امر ظهور زماني است كه همه از عمق جان خواهان عدالت اجتماعي، امنيّت اخلاقي و رواني و رشد و شكوفايي معنوي باشند؛ وقتي مردم از بي عدالتي‌ها و تبعيض‌ها خسته شوند و ببينند كه آشكارا حقوق ضعيفان به وسيله صاحبان قدرت و ثروت پايمال مي‌گردد و امكانات مادي در انحصار عده‌اي معدود است عطش عدالت خواهي به اوج مي‌رسد.
زماني كه فساد اخلاقي در انواع مختلف رواج پيدا كند و افراد در انجام كارهاي ضد اخلاقي بر يكديگر سبقت بگيرند بلكه به اعمال زشت خود افتخار كنند و يا چنان از اصول الهي و انساني فاصله بگيرند كه بعضي از اعمال منافي عفّت را قانوني كرده و در نتيجه نظام خانواده را سست كنند و فرزندان بي سرپرست را به دامن اجتماع بريزند، اشتياق به ظهور پيشوايي كه حاكميت او، امنيّت و سلامتي اخلاقي و رواني را به بشريت هديه خواهد كرد، فراوان مي‌شود. و آنگاه كه مردم همه لذّت‌هاي مادي را تجربه كنند ولي از زندگي و حيات خود راضي نباشند و در پي جهاني برخوردار از معنويت باشند، تشنه آبشارِ لطف امام(عجل الله تعالي فرجه الشريف) مي‌شوند.
بديهي است كه شوق درك حضور امام، زماني به اوج مي‌رسد كه بشريت با تجربه كردن دولت‌ها و نظام‌هاي مختلف بشري به اين حقيقت برسد كه تنها نجات دهنده عالم از فساد و تباهي، خليفه و جانشين خدا در زمين حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است و يگانه برنامه‌اي كه حيات پاك و طيبه را براي انسان‌ها به ارمغان مي‌آورد قوانين الهي است. بنابراين با همه وجود نياز به امام را درك مي‌كنند و به دنبال اين درك، براي فراهم شدن زمينه‌هاي ظهور او تلاش مي‌كنند و موانع را از سر راه او مي‌بردارند. و در اين زمان است كه فرج و گشايش فرا مي‌رسد.
پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) در توصيف آخر‌الزمان و دوران پيش از ظهور فرمود:
«]زماني مي‌رسد[ كه انسان مؤمن هيچ پناهگاهي نمي‌يابد كه از شرّ ظلم و تباهي به آن پناه برد پس ] در آن زمان [ خداوند عزوجل مردي از خاندان مرا بر مي‌انگيزد.»2

پي نوشت ها:

1. ر.ك: سوره بقره، آيات 246-251.
2. عقدالدرر، ص 73.